12.000 kilometer verder

Vijf weken geleden vertrok onze trein vanuit Utrecht richting Rusland. Inmiddels hebben we zo'n 9.000 km per spoor en 3.000 km per minivan afgelegd en zijn we weer in de bewoonde wereld: Ulaan Bataar, de hoofdstad van Mongolië. Tijd voor onze eerste update!

Dwars door het immense Rusland
Negenendertig uur nadat onze trein Utrecht verlaat, komen we aan in Moskou, waar we de highlights van de stad zoals St. Basil's Cathedral en het Kremlin bekijken. Na drie dagen in Moskou stappen we opnieuw de trein in, dit maal voor een rit van maar liefst drie dagen en vier nachten (het begin van de Transmongolie express), dwars door Rusland. Het leven in de trein blijkt relaxt en aangenaam. De dagen bestaan uit kletsen, lezen, kaarten, slapen, inkopen doen op stations, maar bovenal uit het naar buiten staren om het langzaam veranderende landschap dat aan ons voorbij trekt te bewonderen. Onze tweede en tevens laatste stop in Rusland is de stad Irkutsk. Naast een duik in het nabijgelegen, ontzettend koude Baikal meer, verkennen we de stad, maar de bijnaam 'Parijs van Siberië' is volgens ons toch wat ver gezocht.

Het land van de nomanden, gers en schapen
Een volgende trein brengt ons naar Mongolië. Samen met onze, via facebook gevonden, reisgenoten verkennen we in twintig dagen dit geweldige land. Ons vervoermiddel is een oud-Russisch busje, die (gelukkig) bestuurd wordt door een Mongoolse chauffeur. Zelf zouden we de weg nooit kunnen vinden, aangezien er in Mongolië nauwelijks verharde wegen zijn en hoe moet je zonder verkeersborden of GPS bepalen welk hobbelig zandpad je moet hebben? We worden begeleid door een Mongoolse gids, die niet alleen haar uit de lonely planet opgedane kennis met ons deelt, maar ook drie maaltijden per dag voor ons bereid.

Slapen doen we bij families in traditionele gertenten. Mongolen leven van oudsher als nomaden, waarbij ze met hun gertenten en kuddes (schapen, geiten, paarden, yaks of kamelen) door het land trekken op zoek naar gras. Gemiddeld wisselen ze 1 a 2 keer per maand van locatie, wat makkelijk gemaakt wordt doordat hun ger binnen een uur is opgezet of afgebroken. Tegenwoordig blijven echter steeds meer families in de zomer op vaste plaatsen, zodat ze voor toeristen vindbaar zijn. De afgelopen jaren zijn er ook heel veel families met ger en al naar de stad getrokken.

Ondanks dat we een tour geboekt hebben en alles vooraf geregeld is, voelt de trip alles behalve luxe. De bedden in de gertenten zijn vaak hard (en soms heel koud), de natuur is je toilet, douchen doen we slechts vier keer in twintig dagen en het eten is erg basic en eenzijdig: rijst met schapenvlees, dumplings met schapenvlees (buuzy's) of soep met schapenvlees. Maar dit is ook juist de charme van de trip. Het land voelt nog zo onaangetast en de prachtige landschappen compenseren het gebrek aan comfort ruimschoots.

De landschappen van Mongolië zijn veel diverser dan verwacht, met extreme droogte en veel zand in de Gobi woestijn, steppe en groene heuvels in centraal Mongolië en bergen en meren in het noorden. Het zijn vooral de eindeloze lege vergezichten die grote indruk op ons maken. Omdat in Mongolië slechts 3 miljoen mensen wonen (waarvan bijna de helft in de hoofdstad) en het land 3 keer zo groot is als Frankrijk, komen we onderweg slechts sporadisch een ger tegen en andere zand-weggebruikers zijn al helemaal zeldzaam. Mongolie is en van de enige landen ter wereld, waar je nog compleet van de radar kan zijn: twintig dagen buiten bereik van telefoon en internet.

Mongolië blijkt een goed land om aan het begin van je reis te doen, want na deze ontberingen kunnen we wel wat aan. Morgen zullen we het laatste deel van de Transmongolië Express afleggen en daarmee verlaten we het land met de laagste bevolkingsdichtheid ter wereld, op naar het overvolle China!

Nieuwsgierig naar meer foto's van onze avonturen?

Klik hier voor onze foto's van Rusland en hier voor onze foto's van Mongolië.