Het dak van de wereld

Nee, we zijn niet teruggekeerd naar Nepal. Ook zijn we niet in Tibet of in het noorden van India terecht gekomen. We zijn het onbekende en bergachtige Tadzjikistan ingetrokken via de Pamir Highway, een van 's werelds mooiste, hoogste en zwaarste autowegen. Een onvergetelijke roadtrip over bergpassen van meer dan 4000 meter en langs uitgestrekte hoogvlaktes, fantastische gletsjer- en zoutmeren en toppen van 7000 meter.

Supertrampers in Verweggistan

We vervolgen onze reis naar het hart van Azië, waar we gedurende acht weken drie van de zogenaamde 'stans' zullen bezoeken; Kirgizië (in het Engels wel een 'stan': Kyrgyzstan), Tadzjikistan en Oezbekistan. We hebben beide nog geen goed beeld van deze voormalige Sovjetstaten en wat ons betreft vragen ze er gewoon om om ontdekt te worden! 

Vanuit China reizen we de Torugart bergpas over, Kirgizië in. Hoewel deze grensovergang bekend staat als moeilijk, verloopt het hele proces voor ons soepel (afgezien dan van de 1,5 uur die we in de kou moeten wachten tot de Chinese douaneambtenaren hun lunch verorbert hebben). De volgende dag reizen we door naar Bishkek, de hoofdstad van Kirgizië, waar we visa's willen aanvragen voor de andere 'stans' op onze route. Ook niet onbelangrijk, we kunnen er met onze bankpassen pinnen. In Bishkek is nog goed te merken dat het hier om een oude Sovjetstaat gaat; een aanzienlijk deel van de inwoners heeft een Russische achtergrond (waardoor het Kirgizische deel van de inwoners geregeld denkt dat ze ons in het Russisch kunnen aanspreken… njet!) en er zijn de nodige Sovjetstijl overheidsgebouwen (lees: ontzettende betonblokken) en appartementencomplexen te vinden. Desondanks is het een aangename stad met relaxte terrasjes, veel groen en modieus geklede jongeren.