Supertrampers in Verweggistan

We vervolgen onze reis naar het hart van Azië, waar we gedurende acht weken drie van de zogenaamde 'stans' zullen bezoeken; Kirgizië (in het Engels wel een 'stan': Kyrgyzstan), Tadzjikistan en Oezbekistan. We hebben beide nog geen goed beeld van deze voormalige Sovjetstaten en wat ons betreft vragen ze er gewoon om om ontdekt te worden! 

Vanuit China reizen we de Torugart bergpas over, Kirgizië in. Hoewel deze grensovergang bekend staat als moeilijk, verloopt het hele proces voor ons soepel (afgezien dan van de 1,5 uur die we in de kou moeten wachten tot de Chinese douaneambtenaren hun lunch verorbert hebben). De volgende dag reizen we door naar Bishkek, de hoofdstad van Kirgizië, waar we visa's willen aanvragen voor de andere 'stans' op onze route. Ook niet onbelangrijk, we kunnen er met onze bankpassen pinnen. In Bishkek is nog goed te merken dat het hier om een oude Sovjetstaat gaat; een aanzienlijk deel van de inwoners heeft een Russische achtergrond (waardoor het Kirgizische deel van de inwoners geregeld denkt dat ze ons in het Russisch kunnen aanspreken… njet!) en er zijn de nodige Sovjetstijl overheidsgebouwen (lees: ontzettende betonblokken) en appartementencomplexen te vinden. Desondanks is het een aangename stad met relaxte terrasjes, veel groen en modieus geklede jongeren. 

Als we de hoofdstad verlaten, laat het platteland een heel ander beeld van Kirgizië zien. De tijd lijkt op veel plaatsen jaren stil te hebben gestaan. De huizen zien er oud uit (de woorden onderhoud en opknapbeurt kennen ze blijkbaar niet) en doen ons nog het meest denken aan die uit onze grootouders tijd. De auto's op straat zijn over het algemeen van dezelfde staat; Russische modellen van voor onze geboorte, waarvan je je afvraagt of ze de volgende rit nog volledig zullen afleggen. 

We verlaten echter ook de dorpjes op het platteland, want het bergachtige Kirgizië (met een gemiddelde hoogte van 2750 meter) bezoek om je z'n schitterende natuur, die je per fiets (veel fietstoeristen), te paard (zoals de lokale bevolking) of te voet verkend. Als ware Supertrampers kiezen wij uiteraard voor de laatste optie. Wandelen in Kirgizië is echter minder 'makkelijk' dan in meer toeristische landen als Nieuw-Zeeland of Nepal. Er zijn nauwelijks faciliteiten onderweg en ook de routes zijn niet of slecht aangegeven. Met twee zwaar beladen backpacks (naast onze standaardbepakking moeten nu ook een tentje, warme slaapzakken, matjes en eten mee) beginnen we aan onze eerste vierdaagse wandeling naar Ala-Kol. We klauteren over overwoekerde en steile bergpaden naar dit fantastische gletsjermeer op 3500 meter, waarvan het water, afhankelijk van zon, wolken en wind, in waanzinnige tinten blauw en groen kleurt. Ondanks de hoogte besluiten we ons tentje aan het meer op te zetten (koude nacht!!) en als we de volgende ochtend naar de bergpas klimmen genieten we van een prachtig uitzicht over het meer. De bijna verticale grindwand aan de andere kant van de pas is steiler dan een zwarte piste, maar met wat hulp van een stel vriendelijke Kirgiziërs komen we uiteindelijk beneden. Vijf uur afdalen later duiken we dankbaar ons einddoel van de wandeling in: een natuurlijke hotspring. Zo welkom!

Na dit avontuur komen we een dagje bij en kiezen we onze tweede vierdaagse wandeling uit, naar een ander fantastisch bergmeer, Song-Kol genaamd. Dit keer hoeven we gelukkig niet onze eigen kampeerspullen mee te nemen, maar we slapen bij Kirgiezen in hun yurts (de lokale tent). Kirgiezen zijn net als Mongolen van oudsher nomaden en nog steeds trekken ze er in de zomer op uit met hun vee. Ze zetten hun yurts op de mooiste plekken op en gelukkig zijn er hier en daar ook yurts ingericht om de enkele toerist die langskomst te ontvangen. Drie nachten logeren we bij Kirgiezen en o wat is dit een vriendelijk volkje! Na aankomst in een yurt wordt standaard de tafel volgezet met thee, brood en huisgemaakte jam en moeders slaat een warme deken om je heen. Overigens slapen we in Kirgizië voornamelijk in homestays, dus bij gezinnen thuis, waardoor we vol op kunnen profiteren van de gastvrijheid en het huiselijke gevoel is meer dan welkom na 11 maanden 'on the road'. Nostalgische woonkamers, gezellige tapijtjes aan de wand, moeders die de was doet en 's ochtends de tafel voor je dekt… We gaan dit nog missen! We genieten enorm van de wandeling en de uitzichten over de groene heuvels zijn werkelijk prachtig.

Onze volgende wandelingen moeten we helaas cancelen als Jeem een hardnekkig griepje te pakken krijgt. Als ze eindelijk aan de beterende hand is, geeft ze het griepje nog even door aan Mark, waardoor we ruim een week in bed door brengen. Niets voor ons, en we zijn blij als we door kunnen naar de volgende 'stan'!

Klik hier voor onze foto's van het prachtige Kirgizië.