"Is dat niet gevaarlijk?" Is de vraag die wij telkens gesteld krijgen als wij mensen thuis vertellen dat onze volgende bestemming Iran is. "Zijn jullie wel goed wijs dat je daar heen reist?" Het nieuws schept misschien een beeld dat Iran onveilig is. Een vreemd, Islamitisch land vol godsdienstfanatiekelingen, waar je bovendien als vrouw gesluierd over straat moet. De werkelijkheid is anders; Iran is het meest vriendelijke land waar wij tot nu toe geweest zijn (en dat is knap, want we hebben al een hoop fijne volkjes ontmoet). Overal op straat wordt je aangesproken door Iraniërs met een "Welcome to Iran", "Where are you from?" en voor je het weet zit je met een kopje thee, komkommer of granaatappel in je hand met hen te picknicken (hun favo-bezigheid) en te kletsen over de tulpen van Nederland en wat je van hun land vindt. Vooral het laatste is een veelbesproken onderwerp omdat de Iraniërs graag zien dat het beeld dat buitenlanders hebben van hun land verandert.
Omdat Iran een enorm land is en wij maar krap drie weken de tijd hebben, beperken wij ons tot de steden en dorpjes van Centraal Iran. Het prachtige Esfahan vol grootste gebouwen, het historische Shiraz waar een aantal van onze favoriete moskeeën staan, het sfeervolle Yazd waar nog veel overblijfselen te vinden zijn van het Zoroastrisme (de religie in Iran voordat de Islam zijn intreden deed) en tenslotte de meer gelovige steden Kashan en Qom. We kijken onze ogen uit en fotograferen er op los.
Esfahan
Shiraz
Yazd
Kashan
Qom
Waar we in Oezbekistan verslaafd geraakt waren aan het fotograferen van mozaïekwerk, zijn het in Iran vooral de spectaculaire plafonds die ons bezighouden, de een nog indrukwekkender dan de ander:
De grote steden wisselen we af met kleine dorpjes, waar we homestays betrekken en we brengen een nacht door in een prachtig gerenoveerde caravanserai (hier sliepen vroeger de handelaren die de Zijderoute bereisde).
We hebben helaas geen tijd meer voor andere delen van Iran, maar 93 "Welcome to Iran"s, 47 kopjes gratis thee, 26 koekjes in de bus, 5 komkommers, 2 nectarines, 1 bosje druiven, 1 aanbieding door een wildvreemde om onze favoriete Iraanse maaltijd te bereiden, 1 gratis lunch en een hoop nieuwe vriendinnen voor Jeem verder, verlaten wij Iran met een voldaan gevoel. Wat een fijn land… Wanneer gaan we terug?
Wow, da's inderdaad een ander Iran dan je zou denken!
BeantwoordenVerwijderenWeer een heel speciale ervaring erbij, het houdt maar niet op!
En als ik ergens indruk wil maken moet ik dus een pleister op m'n neus plakken, thx voor de tip:-)
We zijn bang dat het wel ooit op gaat houden :-) helaas...!
BeantwoordenVerwijderenHaha, ik denk dat Iran het enige land in de wereld is waar die neuspleister als statussymbool werkt (zo apart!)
Hebben wij toch een heel verkeerd beeld van een land en haar bewoners. Kan men in Nederland nog wat van leren.
BeantwoordenVerwijderenHet is weer genieten van die prachtige foto's. Die plafonds zijn helemaal geweldig. Echte kunstwerken. Dat wordt straks afkicken in het eigenlijk toch wel 'saaie' Nederland. Maar blijf voorlopig lekker genieten. Houdoe. o.Jos en t.Ans.
Wat interessant om zo een kijkje in het leven van Iran mee te krijgen. Die opsomming op het einde zegt genoeg, wat een ontzettend gastvrij volk!
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat jullie toch naar Iran zijn gegaan. Jammer dat een paar gekken (die de macht hebben) zo'n land kunnen verpesten. En wat een prachtige cultuur hebben ze in de loop der eeuwen opgebouwd. De foto's zijn echt mooi. Andalusië is daar maar simpel bij. En de bevolking is ook een graadje gastvrijer dan in Europa. Dat wordt weer aanpassen voor jullie!!
BeantwoordenVerwijderen